De Kagenaar wordt gedoopt

Kagenaar

Werkgroep Kagenaar ‘de vrijwilliger’.
Bouke Visser

De kagenaar is een scheepstype, dat in het derde kwart van de 19e eeuw en in de eerste helft van de 20 eeuw ontworpen is in de omgeving van Leiden. Vele tientallen zijn er gebouw; al dan niet met een roefie.
In het begin was er zéker geen roefie; er bevonden zich in het voor- en achterdek luiken waardoor men in de voor- en achterpiek kon komen . Deze ruimtes gaven het schip extra drijf vermogen.
De kagenaar is een smal schip gebouwd van ijzer en geheel geklonken.  De breedte is gebaseerd op de te passeren sluizen en smalle sloten en ook de lengte was variabel. Door de geringe diepgang is de kagenaar geschikt voor ondiep vaarvater. Dit type schip is een typisch vaartuig voor schipper boer en aannemer.
Kenmerkend voor de kagenaar is de platte achterkant (spiegel), en de ronde kop.
In het begin kwamen ook kagenaars in zeil uitvoering voor. Deze waren dan voorzien van een klein spriettuig. ln de 20° eeuw werden sommige kagenaars voorzien van een motor, die geplaatst werd in het roefie. De Kagenaar welke thans in het bezit is van de CULTUUR HISTORISCHE VERENIGING TER AAR lag velen jaren in een sloot naast de scheepsmakerij van Nico Kroon aan de Westkanaaweg  en was eigendom van een man uit Hillegom, die er een pleziervaartuig van wilde maken, doch halverwege dit project zag de man hier geen gat meer in en heeft het schip bijna 15 jaar liggen roesten.
Vervolgens kwam het vaartuig in handen van de Wilde Vaart van scouting Wapata in Ter Aar en het de Cultuur Historische Vereniging Ter Aar. In een samenwerkingsverband zouden beide partijen het schip opknappen.
Ook Wapata toonde geen enkele belangstelling meer en roestte het schip weer 5 jaar langer op het terrein van het museum.
Nadat ook de Wilde Vaart afstand van de Kagenaar had gedaan, kwam het schip vrij om door een groep vrijwilligers van het museum in oorspronkelijke staat te worden gerestaureerd en voorzien van een roefje en een motor.
John Bax (overl.), Bouke Visser, Hans Koeleman, en later ook Huub Rekelhof zijn gaan slopen en hebben de vele zwakke plekken bloot gelegd. Een bovenbouw, die niet origineel was, werd er af geslepen en later weer gebruikt om de onderkant te repareren. Eigenlijk is er een hele nieuwe onderkant op gelast (gedubbeld).
Alles wat bruikbaar was, werd gerecycled om maar op een zo voordelig mogelijke manier te kunnen werken.
Een roef werd nagemaakt, die niet onder doet voor het origineel en er werd ook een motor ingebouwd, zodat we niet hoeven te bomen zoals vroeger.
Voordelig was en is een begrip in onze werkgroep, want over budget konden wij eigenlijk niet spreken, dus U begrijpt wel, dat alles heel moeizaam tot stand is gekomen. Toch zijn er ook altijd weer mensen, die het een en ander kunnen missen: Hout voor de vlonders geschonken door de firma van Hameren en door een gift van de familie den Haan zijn er nieuwe picknicksets gekocht om de passagiers van zitplaatsen te voorzien. (2013)
Na ruim drie en een half jaar van vele vrije uren in dit project te stoppen, waarvan niemand de verwachting had dat het ooit goed zou komen met deze hoop oud roest, is er toch een prachtig resultaat ontstaan en daar mogen wij heel trots op zijn!
De ”Vrijwilliger“, zoals de boot is gaan heten, verkeert weer in een perfecte staat.
Op dinsdag 22 april is de ‘Vrijwilliger’ te water gelaten en op 30 april (Koninginnedag) is door Burgemeester Buijserd de naam onthuld.
Kijkt u ook eens op onze website. Hier zijn alle foto`s van de restauratie te zien.

Wilt u ook eens een rondvaart maken?